Pazardan bir kaç parça kumaş aldım. Rahat durmazsanız keserim sizi diye makasla bir gözlerini korkuttum 😉🙂 Kuzu gibi oldular. En kolay boyun eğecek olandan başladım.
Bazı kumaşlar çok iyi değildir ama terzinin kusurlarını yutar hiç belli etmez. Bazı kumaşlar da çok kalitelidir ama en ufak bir dikiş hatası bile bas bas bağırır. İyi kumaş ve iyi terzi bir araya geldiyse ne âlâ. Şimdi ben bu yarım terziliğimle gidip öyle bir kumaşı alsam kesin ziyan ederim.
İlk kumaşın her türlü kusuru örtmesi onu iyi yapar mı? Sanmıyorum ya da bazen evet bazen hayır. Nereden baktığımıza göre değişir. İyi nedir diye de sorabiliriz burada. İçinde rahat etmemiz mi, çok şık olması mı, fiyatı mı, yıkanma prosedürleri mi, ütü isteyip istememesi mi? Dünyada ne kadar çok farklı bileşen var insanın aklı almaz.
Bu kadar dikiş yeter deyip hemen bir mola verdim. Yeni çıkmış bir kitap bir yolunu bulup bizim eve gelivermiş yine. Bu spontane karşılaşmalardan hikmet devşirmeye çalışıyorum, vardır bir hikmeti diyerek.
Açtım bir iki bölüm okudum. Henüz bir fikir beyan etmeyeceğim kitaba dair. Hepsini okursam bir şeyler yazarım. Bakışım hep o camiaya dönük olduğundan belki de sanki herkes kitap yazıyor gibi geliyor bana.
Az önce aklıma geldi insanlar hikayeleri oraya buraya saçılmasın iki kapak arasında gizlensin, hem bilinsin hem bilinmesin diye mi kitap yazar acaba. Yine sapla samanı karıştırmış olabilirim. İsteyen ayıklasın.
Bir de hep aklımda olan bir ayet var.
İkra' kitabek, haydi şimdi kitabını oku bugün hesap görücü olarak nefsin sana yeter. Don Kişot kadar olamıyoruz bazen. Mustafa Özel'in anlattığına göre Don Kişot kendisine bir şey söylendiğinde hemen kitap da yeri var mı diye sorarmış.
Hepimiz yazıp duruyoruz. Kitabın sayfaları günbegün artıyor. Umarım yazdıklarımızın kitapta yeri vardır.
Yorumlar
Yorum Gönder