Bizim evin tokmağı

Bilen bilir bu bizim evin - yani babaevimin, aslında ben oraya hep annemin evi derim belki annem babamdan sonraya kaldığı için- en dış kapısının tokmağı. Kapı dışarıdan anahtarsız açılmıyor gibi görünse de tokmağı çevirince açılıverir. Osmanlı'da kapılarda bir kaç halka olurmuş da gelen kadınsa ayrı halkayı erkekse ayrı halkayı tıngırdatırmış ya bizimki de onun başka bir versiyonu. Gelen tanıdıksa ilk kapıdan istediği gibi teklifsizce girerdi. İçeride bir kapı daha var. Gerçi onun da anahtarı yatana kadar hep üstünde dururdu. Şayet gelen yabancı ise zile basıp beklerdi. Cumba yok ama kapıyı gören pencereden hafifçe tüle yaklaşınca kimin geldiği anlaşılırdı. 

Martin Eden yazı yazmaya başladığında kendince bir şeyler yazdı. İyi olduklarını düşünüyordu. Başka bir işle uğraşmayıp bütün vaktini okumaya ve yazmaya ayırdığından parasızdı. Yazılarını bir kaç kuruş kazanırım ümidiyle gazetelere gönderdi ama hepsi geri geliyordu. Sonra çok satan, itibar gören ve aslında kendisinin pek beğenmediği basit bulduğu yazıların aşağı yukarı hangi minvalde yazıldığını keşfetti. Bir oturuşta hiç zorlanmadan bunlardan birkaç tane yazar oldu. En başta yazdığı yazılar ise ancak adı duyulur olduktan sonra kıymete bindi. Gereğince anlaşıldı mı peki? Kim bilir?

Otuz birinci günde Erbain'in bana ne faydası oldu diye bakacak olursam eğer önceleri çok zorlanırken şimdi daha kolayca bir şeyler yazar oldum. Bir hikayenin teknik olarak nasıl kurgulanacağını bilmiyorum. Henüz kendime ait oturmuş bir üslubum da yok ama bunlar olduğunda kolaylıkla girişte bahsettiğim kapı tokmağından bir hikâye çıkacağını ve gözyaşları ile okunacağını düşünüyorum.

Geçmişi olduğu gibi yazmak gidenlerin mahremiyetine zarar verir ve onları incitir gibi geliyor bana. Her şeyi anlatıyor gibi görünsem de buna dikkat etmeye çalışıyorum. Şanzelize Düğün Salonu'nu okuduğumda Tarık Tufan'ın annesi ölmüş sanmıştım. Karmakarışık yazı yazdığımda kafamın da karışık sanılması hoşuma gidiyor o yüzden :) Aslında kafam karışık değil ama kurgu yapmayı yavaştan öğrenmeye mi başladım acaba? 😉

Erbain 31/40