Son

Erbain40/40

Kırk, bir veda mıdır? Mezuniyet mi? 

Hüzün mü sevinç mi, bitiş mi başlangıç mı, ayrılık mı vuslat mı? 

Bidayeti olan her şeyin bir nihayeti vardır demişler ve korka durun ölümden cümle doğan ölmüştür. Bugün kendi kendimi mezun ediyorum. Elimden geldiğince eğri odun getirmemeye çalıştım dergaha. 

Hem elimizdeki odundan hem yüzümüzdeki ifadeden sorumluyuz aslında. Bilirsiniz o hikayeyi. Amerikan başkanlarından biri kendisine bir danışman alacak tipine bakıp vazgeçiyor işe almaktan. Yanındakiler buna tepki gösterince de kırkından sonra insan yüzünden sorumludur diyor. 

Hâl sârîdir diyorlar bir de yani bulaşıcı. Kiminle hemhal olduğuna dikkat et. Şimdilerde bunu etrafınızdaki beş kişinin ortalamasısınız şeklindeki revize ettiler. 

Kırkta bir hikmet olduğu kesin. Bir şeyi kırk gün yapmaktan yola çıkmıştım aslında ama madem mevzu yaşa geldi, Ahkaf süresi 15. ayeti hatırlamakta fayda var. Nihâyet insan güçlü kuvvetli çağına erişip kırk yaşına varınca şöyle der: “Rabbim! Bana ve ana-babama verdiğin nimetlere şükretmeyi ve seni hoşnut kılacak sâlih ameller işlemeyi nasip et. Soyumdan gelenleri de sâlih insanlar yap. Tevbe edip senin kapına döndüm ve ben tam bir teslimiyetle sana boyun eğenlerdenim.” Bu ayet sebebiyle kırka kadar herkes çocuktur diyen de var kırkından sonra azanı teneşir paklar diyen de.

Erbain, kişinin kırk gün süreyle özel bir mekânda inzivaya çekilip kendisini ibadete vermesi anlamında tasavvufi bir terimdir. Genellikle Doğu kültürlerinde kırk sayısına büyük önem verilmiştir. Halvet ise şeyhin emir ve tensibi ile müridin karanlık ve dar bir hücreye çekilip ibâdet, riyazet, murakabe, zikir ve fikirle vakit geçirmesi anlamında kullanılan bir tabirdir. Bununla birlikte tekkelerde halvet, genellikle kırk gün sürdüğü için buna "erbain çıkarmak" da denir.

Zamanenin Erbain'i de anca böyle olurdu zaten. Onlar önce karanlıklara kapanıp sonra aydınlığa çıkarken biz başımızda bir şeyh olmadığından zahir, kendimizi önce ışıkların önüne attık, şimdi karanlığa çekilme vakti.