Geceleri çalmışlar.
Peygamber efendimiz sanırım yatsıdan sonra evine çekilirdi.
Yazma erbaini bitti. Hergün alkışlanmak beni doyurdu galiba. Yazdım ve biraz takdir aldım. Bir şeyleri sürdürmek konusunda hep sorun yaşayan ben için iyi bir deneyim oldu bu. Bitecek olduğunu bilmek de rahatlatıcıydı. Şimdi düşünüyorum da bir şeyleri sürdürememem aslında biraz da çerçevenin genişliği ve zamanın uçsuz bucaksızlığından kaynaklanıyormuş galiba. Sınırlandırınca daha yapılabilir göründü gözüme bazı şeyler. Mesela yılardır Arapça başlar bırakırım, günlük Kuran okumayı başlar bırakırım. Erbain sonrasında kendime baktığımda bunları kısa dönemlerle planlarsam bir şeylerin üzerinde çalışabileceğim hissi oluştu bende. Bıkmadan, darlanmadan ama alttan alta yine bir planla belki. Düşüneyim biraz. Başa dönecek olursam beğeniye doydum. Instagrama post koyup kim beğenecek diye beklemenin manası yok artık. Şimdi akşamları internete girmemeye çalışacağım. Ufaktan başlayayım. Yirmi gün akşam ınstagram ve watsapa pek bakmayacağım. Bütün gece telefon yanımda durur genelde. Bu konuda kendime bir sınır koyayım. Hayırlısı olsun inşaallah. Buradaki amacımız Efendimize tabi olmak. Gece alem ile irtibatı kesmek.
Bu düşüncelerin ve gayretin oluşmasında görseldeki kitabın faydasını gördüm.
Bir sünneti yaşatmak adlı yazı gibi olmuş. Ya da davranış değiştirip geliştirme fikrinin zamana yayılması. Bazı planlar ölçeklenebilir olunca daha da yapılabilir oluyor, ben de başlayayım inşallah sürdürürüm.
YanıtlaSil