Hoca Zulhuleyfe'de mikadın ne olduğunu anlatmaya başlamadan önce siz buraya gelmek için ne zaman randevu almıştınız, dedi.
Düşündüm, randevuyu 2000 yılında almışım. İzniniz olursa gelmek istiyorum, demişim. Evin sahibi beni sıraya koymuş. Ben unutsam da o unutmamış. Çok manidardır ki aradan tam 23 yıl geçtikten sonra randevu talebime onay gelmiş. Risalet gibi.
İkinci umre için Ciraneye giderken Mina ve Müzdelife'de hacıların konakladığı yerden geçtik. Çadırlarda kaldığımı düşündüm biraz ürktüm.\n\nGeceyi orada geçirdikten sonra yürüyerek Kâbe'ye gidiyorlarmış, on iki kilometre. Babam da buralarda yürüdü he, dedim içimden. Babamın dizleri ağrırdı, kıvırmakta zorlanırdı ama namazı hep ayakta kılardı, oturmazdı. Oturarak kıl, derdik. Oturmazdı. Sorsan Sübhanekeyi okurken ne dediğini bile bilmezdi belki de.
Gençliğimde biraz radikaldim galiba. İbadetlerin içi boşaltılmış, şekilde kalmış diye konuşup dururduk. Şuraya geldikten sonra iyice kanaat getirdim ki, kalplere bakacak olan Allah'tır ve bir ibadete sadece şeklen sahip çıkıyor olmak bile büyük meziyettir. Adam memleketinden çıkıp taaa buraya gelmiş ve haccın rükunlarını yerine getirmişse başımın üstünde yeri vardır. Artık hacılara zoru başaran süper kahramanlar gözüyle bakıyorum.
Gece üçte Hira'ya doğru yola çıktık. Çok dik, çok meşakkatli bir yol. Neredeyse en baştan pes edecektim. Ayakkabılarımı çıkartıp yola çorapla ve yine gruba yetişmeye çalışmadan ağır ağır devam edince zirveye ulaşmak mümkün oldu çok şükür.
Kureyş'in geldiği hâl karşısında çaresizlikten içindeki yangını söndürmek için taaaa buralara çıkması, göğe bakması, günlerce orada kalması, Hz. Hatice'nin hergün kendisine yemek getirmek için aynı yolu çıkması.
Gruptaki erkekler, bizim kadınlar olsa iki günde bırakırdı geyiği yaptılar hemen. Sanki sizin gözünüzde peygamberin gözündeki ışıktan vardı da, siz kendinizi dava için bu yola revan etmiştiniz de biz de size yoldaşlık etmeyi bırakmıştık öyle mi? Şimdi buradan işi İnanç Ayar'ın içsel odağına bağlayacağım yine. Neyse girmeyeyim oralara.
Kâbe'ye gittim tavaf için ve bir türlü alt kata inemedim. Dönüp duruyorum. Bir yandan da kendi kendime konuşuyorum. Galiba bugün huzura kabul edilemeyeceğim. Allah beni dolandırıp duruyor, neden acaba? Tavaf çok kalabalıktı ve sanırım gecenin yorgunluğundan olsa gerek öncekilere göre zor bir tavaf oldu.
Yorumlar
Yorum Gönder