Günler birden hızlandı. Toplantılar, eğitimler, yolculuklar, deneme sınavları... Umreye gidecek kişiler için bir tanıtım programı düzenlediler. Oldukça duygusaldı ve içim rahatladı. Rehberi çok beğendim.
Ağzımın en ücra köşesinde, çenenin bağlantı yerinde aft çıktı. Üç dört gündür yemek, içmek, konuşmak her şey sorun hâline geldi. Birden hayatın tadı kaçtı.
"Bir tel kopar âhenk ebediyyen kesilir" demiş Yahya Kemal
Ağrı iyice artınca dişlerimden şüphe eder oldum, doktor müsait değildi gidemedim. Gece resmen kafatasım zonklamaya başladı. Ağrı nedeniyle elimi kafama dokundurduğumda arka en üst noktada bir düzleşme ya da çökme gibi bir şekil değişikliği olduğunu farkettim ve vasiyetimi yazmaya karar verdim :(
İnsanın psikojisi ne çabuk değişiyor Ya Rabbim. Neyse eczaneden aldığım hayatımın ilk kortizonlu ilacını afta sürdüm ve sanki ağzımda çamur varmış ve bir yanı da felç olmuş gibi uyumaya çalıştım.
Hastalık çok zor bir şey. Kendimi çok güçsüz, kuvvetsiz, aciz hissettim ki öyleyiz zaten. Vücut denen makinanın bir vidası düşmeye görsün nasıl da her şey bir anda tepetaklak oluveriyor.
Çok şükür sabah ağzımdaki ağrı biraz hafiflemişti. Kemikteki değişiklik hâlâ var bence umarım bir sıkıntı çıkmaz. Yaşa bağlı kemik dezanformasyonu olabilir. Kendi yaşımda bir kaç kişiyi muayene etmem lazım :)
Bir sıkıntı olmadan gidip gelelim de inşallah sonra bakarız çaresine Allah'ın izniyle.
Yorumlar
Yorum Gönder