İnsan bir şeyi istiyor, istiyor olmuyor. Sonra bambaşka bir zamanda oluyor. Sanki haydi bakalım görelim gerçekten mi istiyordun yoksa geçici bir heves miydi, der gibi.
Yol hazırlığı yapmaya başlamak için zihnen hazırlanmam gerekiyor ve sanırım yazmak bunun en iyi yolu. Baktım kendime ve gerçekten geçici bir heves olmasından korktum haber gelince.
Yaşamak noktasında çok coşkulu gibi dursam da sevinç ve üzüntüde itidalli biriyim sanırım. Çılgınlar gibi sevinmek, kahrolana kadar üzülmek benlik değil sanki. Belki yaş ilerledikçe ve sen ne yaparsan yap bir şeylerin gelip gittiğini gördükçe olanı seyretme kabiliyeti gelişiyordur insanda. Bakmak ve anlamaya çalışmak, neler oldu, neler oluyor, neler olacak?
Tam da bu kafadayım haberi aldığımdan beri. Şimdi bende neler olacak? Biraz korkuyorum da. Bilinmezlik korkutuyor beni.
Rabbim sen beni gittiğimden daha iyi bir hâl ile geri döndür lütfen.
Yorumlar
Yorum Gönder