Kaygı seviyem artınca durmadan iş yapmaya başlıyorum. Yorulunca da iyice çekilmez oluyor her şey. Kendime dur demeliyim.
Bavullar bugün verilir artık her şeyi koyup kapatıp otururum dedim. Olmadı taa pazartesiye kaldı.
Yama yapmak kesmedi. Pazardan fasulye aldım, kışlık. Çok değil birer kilo. Dokuz öğünlük olur. Gerçi benden başka fasulye yiyen çıkmaz evde.
Kâbe'de evdekilerin yeme alışkanlıkları ile ilgili dua etsem ayıp mı olur acaba? Koca koca meseleler varken bunu mu anacağım. Hayatımdaki en koca mesele yemek. Pehhh.
Aklıma bir sürü şey geldi bunu düşününce.
İlk gelen,
"Sizden herkes, ihtiyaçlarının tamamını Rabbinden istesin, hatta kopan ayakkabı bağına varıncaya kadar istesin." Burada başkasına yönelmemek iradesinin yanında aynı zamanda küçük büyük ne ihtiyacınız varsa isteyin anlamı da var. Ben de elbet yemekle ilgili bir şey isteyebilirim. Rahat olayım.
İkinci gelen:
"Kim, Allah'ın dinini dert edinirse, Allah-u Teâlâ da o kişinin dertlerini satın alır! Kim de Allah'ın dinini dert edinmezse, Allah-u Teâlâ da o kişiyi dertleriyle baş başa bırakır!”
Bir orta yol bulacağız inşallah. Sıraya koyacağız.
Yorumlar
Yorum Gönder