Yardım için gelen Filistin ekibinin şarkı söyleyerek eşya taşıdıklarını görünce gıpta ettim ve "neşeleri ile gelmişler direnmeyi biliyorlar" dedim. Önce Karsu'nun yardım için düzenlediği konserde avaz avaz bağırarak acısını ifade ettiği türküleri dinledim sonra da İlber Ortaylı'nın savaş ortamlarında dahi insanların müzikle iyileştiklerini, konserler düzenlediklerini anlattığı videoya denk geldim. Sâlâ ve salavatlar yüreğimizdeki acıyı merhametle sarmak için en güzel yoldu ilk günlerde ama içimden kendiliğinden çıkan şarkılar var. Sezen Aksu nağmeleri dolanıyor dilime "garipliğine yan, yan yürek yan, gitti giden gitti giden" derken buluyorum kendimi. Sonra sana söz yine baharlar gelecek, sana söz ışık sönmeyecek diye bağırmak istiyorum. Ardından instagrama giriyorum utanıyorum, herkes birşeyler yazmış. Şarkı söylememeliyim galiba diyorum. Tam o sırada bir serçe görüyorum minicik ve hemen zihnimde başka bir parça başlıyor; Ah, küçücük gemi, sulara attın şimdi kendini, delisin. Ah, yakarlar seni, dönmezsin bir daha geri, delisin. Ah, peşimde rüzgâr, ne yağmurlar dost ne bir kıyı var. Deliyim. Ah, düşlerim kaldı, yalnızım düşlerim kaldı, deliyim. Kime sorsam dönüşüm yok. Nereye gitsem mavi. Bir video çekiyorum müzikli ve duruma koyuyorum gözümde bir damla yaş ile...
Yorumlar
Yorum Gönder