2018 yılında ilk kez Malatya'ya gittim. Eşimin dayısı çok afilli bir cümle söyledi laf arasında. Vayyy be dedim içimden. Gerçi yola çıkmadan kendime bir defter ayarlamış ve ilginç bulduğum şeyleri yazmaya niyet etmiştim ama "dayıcığım o söylediğiniz cümleyi bir tekrar eder misiniz" de denmezdi ki koca adama. Caaanım cümle ben deftere yazamadan öyle uçup gidiverdiydi. Sonraki günlerde dışarıda dolaştıkça fark ettim ki söylediği sözler meğer belediyenin billboardlarda yazan sloganıymış :) Anadolu'yu Anayurt Yapan Destan Şehir Malatya. Sosyal medyadan tanıştığım bir arkadaşın Yozgat'ta yaşadığını öğrendim dün. Benim bir Yozgat'a gidesim var Mustafa Çiftçi hikayelerinden mütevellit. O sırada mutfakta asılı duran haritaya baktım ve Yozgat'ın Ankara'dan daha uzak olmasına şaşırdım. Yakın sanıyordum çünkü. Arkadaş da onun üzerine aaa tabii, zaten belediyemizin sloganı o, dedi. "Türkiye'nin Tam Ortası, Yiğitler Şehri Yozgat". Çok ho...
Dün Adapazarı'na gittim. Üniversitedeyken İstanbul'dan eve hep trenle dönerdim ve en büyük korkum uyuyakalıp İzmit'i geçmekti. Adapazarı, gece karanlığında korkulu rüyalar ülkesiydi. Önce sabah erkenden vapurla Hereke'ye geçtim. Yol boyu Nuh Çimento fabrikasına baktım :) o da çocukluğumun ayrı bir hikâyesi. Çarli'nin Çikolata Fabrikası var, bizim çimento, vay başıma gelene :) Fabrikayı bir boyasalar keşke dedim sonra çok masraflı geldi gözüme yapmazlar, gereksiz harcama olur, dedim. Bir de o kadar ayrıntı var ki, gökyüzüne doğru uzadıkça uzayan borular. Kim kurmuş acaba diye kısa bir google araştırması Nadir Kitap'tan bir siparişle sonuçlandı. Elbette bir Kayserili. Neyse bu konu uzar. Ekşi'de Nuh Çimento başlığını okuyun. Trenden indim ve nereye gideceğime dair hiçbir fikrim yoktu. Bir şehri tanımaya nereden başlarsınız? Camilerinden başlasak güzel olur bence. İstasyondan çıkıp biraz yürüyünce Orhan Camii'ne geldim...